انجمن فضولباشان ماهشهر

سخنی با جناب سرهنگ صالحی فرمانده محترم دریابانی   با سلام و قبولی طاعات و عبادات قبل از استقرار نیروهای دریابانی در خور سه مایلی در حضور دو تن از همکاران سابق شما و نماینده فعال صیادان بندرماهشهر عرضه داشتم، چون بندر صیادی سه مایلی در شبانه روز هنگام جذر حدود شش ساعت ارتباط آن با دریا قطع می گردد و هیچ گونه ترددی در آن صورت  نمی گیرد و از طرفی این بندرگاه درست وسط منطقه سوم دریایی سپاه پاسداران ومحل تاسیسات بارگیری نفت(بندرصادراتی بند) واقع شده از این رو محل مناسبی برای قاچاق نمی باشد و الحمدلله تا به امروز سند و مدرکی وجود ندارد که در آن بندرگاه تخلفی شده باشد با این حساب و نیز وجود مأمورین حراست از آبزیان دریایی(شیلات) آوردن دریابانی در این مکان چندان ضروری به نظر نمی رسد ولی با این حال اگر دولت آن را ضروری بداند ما مطیع و از آن استقبال هم می کنیم اما چون در گذشته مأمورین دریابانی در این لنگرگاه عملکرد مثبتی نداشتند از این لحاظ ماهیگیران خور سه مایلی ترس و وحشت از تکرار مسائل گذشته را دارند بنابراین انتظار آنان از جنابعالی این است که در انتخاب مأمورین دقت بیشتری به عمل آید تا در حد انجمن فضولباشان ماهشهر...

سخنی با آقای حیات مقدم نماینده محترم مردم بندرماهشهر در مجلس شورای اسلامی دوستان گفتند:به مناسبت تعطیلی مجلس، آقای حیات مقدم به ماهشهر آمده ­­اند با خود گفتم عجب فرصتی پیش آمده خوب است نزد ایشان بروم و راجع به مشکل بازنشستگی صیادان که ایشان قول پیگیری و حل آن را در خور سه مایلی به ماهیگیران داده بودند بپرسم که آیا کاری صورت گرفته یا خیر؟ از این رو صبح به دفتر جناب عالی رفتم، مراجعه کنندگان زیادی در آنجا جمع بودند که آنها از کمیته امداد، آموزش و پرورش، اداره کار و دست اندرکاران منطقه ویژه و شهرداری آه و ناله شان بلند بود آن هم با سر و صدا البته چند نفری از این گلایه داشتند که با مراجعات مکرر نتواستند آقای فرماندار را ببینند.در میان این سر و صدا ­ها آقای حسین رئیس قنواتی با صبر و حوصله ایوب وار به سخنان آنان گوش و با مهربانی جواب می داد. ساعتی گذشت آنگاه از آقای رئیس قنواتی پرسیدم: آیا آقای حیات مقدم امروز به اینجا می آیند؟ ایشان در جواب گفتند: خیر. فردا مجددا به دفتر آمدم و باز وضع مانند دیروز بود، اما این بار آقای هوشنگ حیاتی جواب می دادند. خلاصه اینکه بعد از پنج روز رفت و آمد به دفتر انجمن فضولباشان ماهشهر...

دو رویداد صیادی هفته گذشته شاهد دو رویداد مهم در صید وصیادی دیارمان بودیم البته نه به مهمی هدفمند کردن یارانه ­ها که گفته می شود در صورت تحقق آن یکباره بساط فقر در جامعه برچیده خواهد شد. از موضوع خارج نشویم نخستین رویداد اینکه علی پناه از شیلات بندرماهشهر_ بندرامام تشریف بردند و به جای ایشان حیدری از هندیجان آمدند و بر تخت سلیمان تکیه زدند از زحمات برادر عزیزمان آقای علی پناه تشکر و برای تازه وارد که چون خود صیاد و فرزند دریا می باشد قطعا سختی ومشقت کار در دریا و درد و رنج ماهیگیران را بیشتر احساس می کند نه تنها آرزوی موفقیت بلکه همکاری های لازم را با ایشان نموده و از او نیز حمایت خواهیم کرد. در این خصوص از مدیر کل شیلات خوزستان که در قاطعیت، یکدندگی وشجاعت اداری او جای شک و تردید نمی باشد و همچنین از معاونت محترم صید استان آقای حسن زاده که در این مدت ثابت کردند دلسوز و یاور صیادان هستند نهایت تشکر و قدردانی را مینماییم و از مدیریت ارجمند شیلات جمهوری اسلامی ایران می خواهیم این بزرگواران را مورد تشویق و تقدیر قرار دهند. اما اتفاق دوم برای اولین بار پس از احداث بندرگاه خور سه مایلی انجمن فضولباشان ماهشهر...

درخواست و اصرار دوستان باعث گردیده که دوباره انجمن فضولباشان برپا گردد.جهت اطلاع کسانی که از گذشتۀ انجمن اطلاعی ندارند:1- اولین بار انجمن نام برده تحت عنوان کارگاه عریضه نویسی و سپس کارگاه نمدمالی در روزنامه جهان اسلام اعلام موجودیت کرد، به این معنا که اضهار نظرهای اعضا که بیشتر بر محور مسائل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و به خصوص صید و صیادی دور میزد هر هفته سه شنبه ها در آن روزنامه درج میشد و این وضع ادامه داشت تا آنکه روزنامه جهان اسلام به دیار باقی شتافت. بعد از وقفه ای کوتاه انجمن این بار در مجله ندای ایران که چند روزی از انتشار آن نمیگذشت سر در آورد و نزدیک به یک دهه مجله نام برده انعکاس دهنده افکار صاحب نظران انجمن بود تا از بد شانسی روزگار بساط مجله ندای ایران هم برچیده شد.2- بنیان گذاران انجمن عبارت بودند از استاد نیری، مرحوم جعفر عساکره، مرحوم غلامعلی (غلیِّم)، مرحوم مصطفی رحیمی (بو امید)، بانو بلند آوازه ماهشهر مرحومه کاظمیه ربیعی که روحشان شاد و یادشان گرامی باد. در اینجا چه قدر به جا است که از مدیریت محترم رزونامه جهان اسلام حضرت حجت الاسلام و المسلمین آقای سید هادی خامنه ای و انجمن فضولباشان ماهشهر...

2-حسینیه ولیعصر(بندریها)دراین حسینیه حجت الاسلام آقای شیخ عبدالحسین محمودی سالها منبرمیرفت وهمچنین استادمحمدزیدبهبهانی چندین سال هفته ای2شب جلسه قراعت قرآن وتفسیردرآنجابرگزارمیکردتاجایی که به خاطردارم اعضای جلسه عبارت بودندازآقایان مرحوم حاج سبحان اصلاحی،مرحوم حاج حسین وناصرصالحی،حقیقت،حاج رجبعلی قنواتی اهل رامشیر،حاج حمدراشدی،علوان سلطانی،حاج مصطفی اخلاقی،حاج حمدا...خزاعی. 3-مسجدجامع که سابق آنرامسجدقبله ای میگفتندتصمیم ساخت این مسجددرمنزل مرحوم حاج منصورمتقی دریکی ازشبهای جمعه که مجلس دعای کمیل درآنجابرقراربودگرفته شدودرهمان شب مبلغی پول جمع شد.این مسجدبه کمک اهل محل وزحمات حاج محمدخواجوی،مرحوم رسول (بوحمید)،برادران عیسوی احمدوجابروکربلایی باقربناگردید.زمین آنرامرحوم حاج محمودرسولی ازطرف خانواده حاج اکبرهدیه کرد،روحشان شادباد.بعدازتکمیل مسجدحضرت آیت ا... بهبهانی مرجع عالیقدرحجت الاسلام آقای شیخ بزرگ مجتهدی امام جمعه سابق بهبهان رابه پیش نمازی آن مسجدمنصوب کرد.آقای مجتهدی شبهادرآن مسجدوروزهادرمسجدحاج محمدرفیع نمازجماعت میخواند،طولی نکشیدکه پدرشیخ بزرگ درگذشت ازاینروآقای مجتهدی به ناچا انجمن فضولباشان ماهشهر...

گاهی سؤال می­شود که در معشور آن زمان آیا زنان در مسائل سیاسی و اجتماعی مشارکت می­کردند. در جواب می­توان گفت در امور سیاسی خیر، و در امور اجتماعی نیز به علت مخالفت روحانیت با شرکت زنان در مسائل اجتماعی از جمله دخالت زنان در انتخابات و تاکید آن­ها بر این موضوع که زنان حق انتخاب شدن و انتخاب کردن را ندارند از آن رو زنان این دیار چندان رغبتی به مسائل اجتماعی نشان نمی­دادند. در اثبات این موضوع در دهه­ ی 40 وقتی که لوایح شش­گانه به رفراندم نهاده شد، زنان این شهر با بی­تفاوتی از کنار آن گذشتند. در این خصوص کار به جایی رسید که از روی ناچاری دست به دامان خانم زاده­لر شدند و او را راضی به رأی دادن کردند. وقتی که آن مرحومه ساده لوح و محروم از سواد و از همه جا بی اطلاع در قدم­گاه امیرالمؤمنین سابق (میدان امام) محل رأی گیری آورده شد و رأی در صندوق انداخت به عنوان اولین زن آزاده معشور که به لوایح شش­گانه رأی داد معرفی گردید. با این حال بعد از گذشت چندین سال از آن واقعه کم­کم زنان جرأت پیدا کردند پا به عرصه­های اجتماعی بگذارند، آن هم در سطح انجمن شهرداری و غیره ...، بانوانی از قبیل خانم بهبهانی، خانم انجمن فضولباشان ماهشهر...

هفته گذشته برای دیدن آقای غلام امین به منزل آن دوست گرامی رفتم.بعدازسلام واحوال پرسی وخوردن چای مشغول گپ وگفتگوشدیم.درحالی که ناخداغلام راجع به بیماری خودصحبت میکرد،یکباره موضوع سخن را تغییردادوازبنده پرسید آیاازمدرسه حافظ وآموزگاران آن دوره چیزی بیادداری؟گفتم انشاءالله خیراست چطوربفکرشصت سال قبل افتادی ایشان آهی کشیدوگفت چه دوران خوشی بودخبرازخوب وبد،سردی وگرمی روزگارنداشتیم اصلاًنمیدانستیم غم وعصه وفکریعنی چه آنچه برایمان مهم ودوست داشتنی بودرفتن به مدرسه،بازی کردن،آمدن نوروز وعیدی گرفتن بودوبس.درجواب به آن دوست گفتم مکرمیشودسالهادرمدرسه ای درس خواندوباگذشت زمان آن رافراموش کرد.الحمدالله نه تنها دبستان حافظ درکوچه منتهی به گورو(خیابان سعیدی)وچه حافظ درمسیرجاده قدیم ناحیه(طالقانی)بلکه دبیرستان محمدرضاشاه درآن ناحیه ودبیرستان25شهریورسابق رانیزفراموش نکرده ام.باوربفرما بعدازگذشت چندین دهه باازاین دوخیابان گذرم می افتدیابه تعدادی دانش آموزبرخوردمیکنم یک مرتبه دبستان حافظ ودبیرستانهای نامبرده جلوی چشمانم نمایان میشود بی اختیاربه یادآموزگاران ودبیران عزیزومهربان آن پدران معنوی دلسوزوپاک از انجمن فضولباشان ماهشهر...